Ik wil! Ik wil!

Sommige (jonge) kinderen kunnen 'nee' maar moeilijk verdragen. Het maakt ze boos. Als je toegeeft, keert de vrede misschien terug maar dan leert je kind niet omgaan met grenzen. Als je zelf ook boos wordt, heb je veel gedoe en verdriet. De uitdaging zit hem in het combineren van 2 dingen: enerzijds de grens handhaven en anderzijds je kind helpen met het omgaan met de teleurstelling daarover.

Hoe kun je het beste grenzen aangeven?

Soms is het beter het woordje 'nee' te vermijden. Laat merken dat je je kind gehoord hebt en serieus neemt. Bijvoorbeeld: 'Jij wilt heel graag met de klei spelen hè? Nu gaan we eerst het knutselwerkje afmaken. Als dat klaar is, mag je gaan kleien. Zet de klei daar maar even neer.' Zeg vooral wat wél mag: 'Nu geen snoepje, je mag wel een appel.'

Grenzen verkennen

Houd er rekening mee dat kinderen hun grenzen verkennen. Het is dus niet raar dat je zoon protesteert als hij moet stoppen met gamen. En het is heel goed dat jij vervolgens voet bij stuk houdt.

Probeer niet geïrriteerd te reageren als hij doet alsof hij je niet heeft gehoord en gewoon doorgaat met gamen. Laat merken dat het je ernst is. Blijf bijvoorbeeld naast je zoon staan en wacht even. Na een tijdje herhaal je precies wat je van hem verwacht. Ga zo min mogelijk in discussie op dat moment. Kinderen hebben behoefte aan grenzen en regels, al zullen ze dat nooit toegeven.

Nog een paar tips om grenzen te stellen

• Een kind heeft ruimte en grenzen nodig. Denk goed na voordat je 'nee' zegt of iets verbiedt. Waarom zeg je nee? Is het erg als je kind hard zingt of een roze shirt met een oranje broek wil combineren?
• Leg uit waarom iets niet mag of juist moet: 'Je mag niet met je zomerjas naar school, omdat het daar te koud voor is en je dan ziek kunt worden.'
• Het is voor kinderen goed te weten dat er huisregels zijn waardoor ze dingen soms niet mogen: 'Hier in huis slaan we elkaar niet, maar proberen we met woorden te zeggen wat je dwars zit.'
• Geef het goede voorbeeld. Als het kind niet van tafel mag tijdens de maaltijd, of niet mag telefoneren, doe dat dan zelf ook niet.

Probeer met je kind(eren) mee te groeien: Welke ruimte en verantwoordelijkheid kunnen ze al aan? Stem je grenzen daar op af. Als ze groot genoeg zijn kun je ook met ze onderhandelen.

Lees ook:

• deel 1 Grenzen stellen: dat valt niet altijd mee ...
• deel 2 Wáárom hebben kinderen grenzen nodig?
• deel 3 Manieren van grenzen stellen die niet werken